Γιατί να φοβάμαι εγώ τα αεροπλάνα που μου αρέσει τόσο πολύ να ταξιδεύω; Δε μπορούσε να τα φοβάται ο αδερφός μου που βαριέται τα ταξίδια; Ή η θεία μου που δεν την ενδιαφέρει να βγει από το σπίτι; Όχι δε θα μπορούσε. Γιατί απλά ο φόβος κρύβει και προϋποθέτει επιθυμία.
Συναντώ συχνά ανθρώπους γεμάτους φοβίες, άλλος τα αεροπλάνα, άλλος την έκθεση στον κόσμο, άλλος το θάνατο και άλλος τη δέσμευση. Και είναι αυτή η περίεργη σύμπτωση που ακούω συχνά πώς γίνεται να «σκοντάφτω» συνέχεια πάνω σ’ αυτό που φοβάμαι; Και τι μπορώ να κάνω να το ξεπεράσω;
Υπάρχουν όντως πολλοί τρόποι να μιλήσει κανείς για τις φοβίες, είτε ψάχνοντας στο παρελθόν, στα παιδικά χρόνια, τι μπορεί να «μεταβίβασε» αυτό το φόβο συνειδητά, κάποιο τραυματικό γεγονός, είτε υποσυνείδητα μέσα από ένα νοσηρό περιβάλλον με μια φοβική μαμά ή έναν οξύθυμο μπαμπά « ναι εντάξει το κατάλαβα…και τώρα;Τι θα γίνει; Πως θα πάω αυτή την εκδρομή που τόσο περιμένω που φοβάμαι ότι θα με πιάσει πάλι αυτή η ταχυκαρδία, και θα λιγοστέψει ο αέρας και θα φοβάμαι ότι θα πεθάνω … αφήστε και το ρεζίλι..».
Και η λύση να αρχίσω να βλέπω φωτογραφίες από boeing, να παίζω ηλεκτρονικά κάνοντας τον πιλότο και βομβαρδίζοντας πολεμικά αεροπλάνα δε με κάνει να νιώθω σίγουρος ότι θα είμαι καλά τη στιγμή που πρέπει. Σίγουρος; Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες σίγουρος για κάτι που ήθελες πολύ; Πόσο έχεις μάθει και έχεις επιτρέψει ή σου έχουν επιτρέψει να νιώθεις σίγουρος; Πόσο έχεις επιτρέψει στον εαυτό σου τελικά να επιθυμείς και να υποστηρίζεις αυτή την επιθυμία σου μέχρι τέλους.
Όχι γιατί είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, απλά γιατί είναι δικιά σου και τη θέλεις. Δεν «πρέπει», ούτε θα γίνει τίποτα αν δεν πας αυτό το ταξίδι, εάν δε βγεις –και- σήμερα από το σπίτι, αν αρνηθείς αυτή τη δουλειά επειδή έχει ομιλίες μπροστά σε κόσμο, φευ, εσύ; Μπροστά σε κόσμο; Ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα.. ή μάλλον αυτό ακριβώς. Μόνο στα πιο τρελά σου όνειρα. Μήπως ήρθε η ώρα να τα ζήσεις;
Ο φόβος είναι ένας τρόπος λειτουργίας, μαθαίνεις να φοβάσαι ότι επιθυμείς. Μαθαίνεις να φοβάσαι να επιθυμείς, μαθαίνεις να ζεις περιορισμένος, χωρίς επιθυμίες γιατί έχεις επίσης μάθει ότι «αυτό δεν είναι για σένα» ή « αυτό δεν είσαι εσύ». Μονάχα που ξεχνάς το πιο βασικό. Πίσω από τα μεγαλύτερα «φοβάμαι» υπάρχουν τα μεγαλύτερα «θέλω» και δεν υπάρχει θέλω χωρίς φόβο.
Μονάχα εκείνος που λαχταράει να ζήσει μπορεί να φοβάται το θάνατο. Κάθε φορά που υπακούς το φόβο σου, είναι ακόμα μια φορά που παραδέχεσαι ότι είναι μεγαλύτερος από την επιθυμία σου. Πριν ξεκινήσεις λοιπόν να δουλεύεις τις φοβίες και τι είναι αυτό που σε έκανε να φοβάσαι, ψάξε να βρεις που πήγαν αυτά τα κρυμμένα θέλω. Τι τα αποδυνάμωσε και τελικά χάνουν μπροστά σε ένα φόβο που εμφανίζεται – τι σύμπτωση- κάθε φορά που ετοιμάζεσαι να τα πραγματοποιήσεις.
Λοιπόν ποιον θ’ αφήσεις να νικήσει σήμερα, τον φόβο ή την επιθυμία σου;